ÇOBANLA BÜLBÜL

Çoban kaval çaldı, sordu bülbüle:
"Sürülerim hani, ovam nerede?
Bülbül sordu, boynu bükük bir güle:
"Şarkılarım hani, yuvam nerede?"

Ağla çoban, ağla, ovan kalmadı
Gözyaşı dök, bülbül! Yuvan kalmadı.

Çoban dedi, ülkelerim gitse de
Kopmaz benden Anadolu ülkesi
Bülbül dedi: Düşman haset etse de
İstanbul'da şakıyacak Türk sesi.

Çalış çoban! Çalış kurtar öz yurdu
Şairlerden topla, bülbül bir ordu.

Çoban dedi: Edirne'den tâ Van'a
Erzurum'a kadar benim mülklerim
Bülbül dedi: İzmir, Maraş, Adana
İskenderun, Kerkük en saf Türklerim.

Sarıl çoban, sarıl! Mülkü bırakma
Yâd ilinde bülbül Türk'ü bırakma.

Çoban dedi: Sürülerim hep kaçsa
Bir sürüm var, kaçmaz adı
Türk ili. Bülbül dedi: Şarkı ölsün, yok tasa
Türkülerim yaşar söyler halk dili.

Yalvar çoban, yalvar! İlin kurtulsun
Dile Haktan bülbül, dilin kurtulsun.